H Λίζα Σωτίλης εκθέτει έργα της στην Ελλάδα

Την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013, στις 8:30 μ.μ. στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών
Εγκαινιάζεται η έκθεση με έργα της Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη
Τίτλος της έκθεσης: ''ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ΄΄

(Η Έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 2013 και θα λειτουργεί από Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00 με 13:00 το πρωί και 7:30 με 9:30 το βράδυ.)

Πριν 100 ακριβώς χρόνια, στις 29 Ιουνίου 1913 ο Ναπολέων Σωτίλης έμπαινε στην πόλη των Σερρών ως απελευθερωτής, επικεφαλής της 7ης Ελληνικής Μεραρχίας. 

Εκατό χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2013, φιλοξενείται στις Σέρρες μια μεγάλη έκθεση της σπουδαίας, διεθνούς κύρους,Ελληνίδας δημιουργού Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη, τιμώντας ταυτόχρονα το σημαντικότατο εικαστικό της έργο, αλλά και την έμμεση αυτή σχέση της με την ιστορική επέτειο της Απελευθέρωσης των Σερρών.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών και η Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών, προσκαλούν όλους τους Σερραίους, την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013, στις 8:30 μ.μ. στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, στα εγκαίνια της έκθεσης της Λίζας Σωτίλη.

Ν.Σωτήλης
ΑΡΧΕΙΟ ΛΙΖΑΣ ΣΩΤΙΛΗ

Η Λίζα Σωτίλη συνδέεται με τις Σέρρες με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Πριν 100 ακριβώς χρόνια, στις 29 Ιουνίου 1913 ο Ναπολέων Σωτίλης έμπαινε στην πόλη των Σερρών ως απελευθερωτής, επικεφαλής της 7ης Ελληνικής Μεραρχίας.

Διαβάστε εδώ:
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΑΡΧΟΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΩΤΗΛΗΣ

Εκατό χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2013, φιλοξενούμε μια μεγάλη έκθεση της σπουδαίας, διεθνούς κύρους Ελληνίδας δημιουργού Λίζας Σωτίλη, εγγονής του Ναπολέοντα Σωτίλη, τιμώντας ταυτόχρονα το σημαντικότατο εικαστικό της έργο, αλλά και την έμμεση αυτή σχέση της με την ιστορική επέτειο της Απελευθέρωσης των Σερρών.

Για το φιλότεχνο κοινό των Σερρών,αλλά και τους επισκέπτες μας, η έκθεση αυτή δίνει μια μοναδική ευκαιρία επικοινωνίας με το πολυσύνθετο έργο της δημιουργού, που υπήρξε συνεργάτης και μαθήτρια τουΤζόρτζιο Ντε Κύρικο.

Με τον τρόπο αυτό σηματοδοτούμε και την ιστορική ανάγκη, οι τέχνες και τα γράμματα, η πρόοδος και η ανάπτυξη, να αποτελούν στο μέλλον το μοναδικό πεδίο στο οποίο θα αγωνίζονται οι άνθρωποι και οι λαοί.

Θα παραβρεθεί η ίδια η καλλιτέχνης, ενώ στο έργο της θα αναφερθούν η Ιταλίδα ιστορικός Τέχνης Τζιοβάνα Ντιέλα Κιέζα και ο επιμελητής της έκθεσης Πιέρ Καλουσιάν Βελουσιώτης.

Η Λίζα Σωτίλη γεννήθηκε στην Αθήνα και ανήκει σε μια ηρωική οικογένεια που πολέμησε για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Τελείωσε τις κλασσικές και καλλιτεχνικές της σπουδές στην Ελλάδα και στην Ιταλία, όπου αποφοίτησε από την Ακαδημία της Brera.

Ιόλας-Σωτίλη

Πολύ νέα έλαβε μέρος σε εθνικές και διεθνείς εκθέσεις, αποσπώντας σημαντικά βραβεία, όπως San Fedeb, Romazzoti, Sizzara, χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Carraro, βραβεία Gallarate, Κύπελλο Προέδρου της Δημοκρατίας κ.α.

Όταν ήταν 18 ετών της αφιερώνουν γραπτά ο Raffaele de Grada(1960) και ο Franco Russoli(1961) στη πρώτη προσωπική της έκθεση στο Μιλάνο.

Γράφουν εγκωμιαστικά σχόλια γι’ αυτή διάσημες προσωπικότητες, όπως ο Guttuso (1960), Morlotti (1965) και ο Quasimodo (1967) για την προσωπική της έκθεση στην Γκαλερί Ιόλας στην Νέα Υόρκηκαι ύστερα στο βιβλίο του «Visti da Quasimodo», εκδόσεις Trentadue – Milano (1969), όπου η νεαρά Λίζα παρουσιάζεται μαζί με τουςμεγάλους της Τέχνης.

Το 1964 στην προσωπική της έκθεση στο Μουσείο του Βερολίνου, παρουσιάζεται ως « Enfantprodige» από τον διάσημο Καθηγητή Jannasch.

Από το 1965 ανήκει στην ομάδα των καλλιτεχνών που επέλεξε ο διάσημος Αλέξανδρος Ιόλας με τον οποίο εκθέτει στην Γενεύη, Παρίσι, Ρώμη, Μαδρίτη, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες και αλλού.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΗΣ LISAS SOTILIS

Ο Διευθυντής του Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης κ. Bradford Keller της απευθύνει εγκωμιαστικά σχόλια στην ειδική έκδοση του 1966.

Εκτός από την Ζωγραφική και την Γλυπτική, η Λίζα ασχολείται και με την Αγιογραφία (αγιογράφησε το θάνατο του Αγ. Αντωνίου στην Εκκλησία Salla Creta του Lorenteggio) και ειδικά με την τέχνη του κοσμήματος που την κάνει διάσημη. Οι δημιουργίες της είναι κομμάτια μοναδικά, που η Λίζα σχεδιάζει για τον εαυτό της και για πολλά πρόσωπα της ελίτ σε όλο τον κόσμο, όπως η Farah Diba, η Βασίλισσα Maria Jose di Savoia,η Πριγκίπισσα Maria Beatrice di Savoia, ο Rudolf Nureyef, η Claudia Cardinale, η Annie Girardot, ο Ronald Petit, έλληνες εφοπλιστές και άλλες προσωπικότητες.

Η Ελληνίδα καλλιτέχνης έχει περατώσει και ένα γιγαντιαίο έργο, τη κεντρική πύλη των έξι μέτρων του Καθεδρικού Ναού του Αmman, κατά παραγγελία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρου.

ΓΛΥΠΤΑ ΤΗΣ LISAS SOTILIS

Η Λίζα επιλέχθηκε από τον Giorgio De Chirico ως η νέα βοηθός του για την εκτέλεση των έργων που ο Αλέξανδρος Ιόλας του είχε παραγγείλει. Για πολλά χρόνια δουλεύει μαζί με το δάσκαλο στα χυτήρια Bonvicini της Verona, γι’ αυτό άλλωστε η χήρα του Δασκάλου της εμπιστεύθηκε το έργο συντήρησης των πρωτότυπων εργαλείων προορισμένων για τα Μουσεία.

Giorgio de Chirico και Lisa Sotilis,Αθήνα 1971

Γι’ αυτό και η Λίζα διαθέτει σήμερα το πιο σημαντικό συμβόλαιο στον κόσμο, τα Γλυπτά του μεγάλου Δασκάλου. Η πρώτη αγάπη της είναι η ζωγραφική με μύρια ζεστά χρώματα, εξωτικά και αισθησιακά, που πλέκει σε ατέλειωτο παιχνίδι των αποχρώσεων.

Η καλλιτέχνης απλή και φυσική μένει πάντα πιστή στο χρωματιστό κόσμο της αθωότητας, που δεν έχει ποτέ προδώσει.
 Κόσμο του Ήλιου και της Ποίησης, που δεν χάνει ποτέ τη χρυσή του ακτίνα ούτε την γκρίζα καθημερινότητα.

Αυτή είναι η αληθινή δύναμη της ποίησης της, η πίστη στη φύση που πηγάζει από τις χιλιετηρίδες και το υποσυνείδητο πριν πάρει συνειδητή μορφή.

Είναι η πίστη στις φυλετικές της ρίζες πολύ δυνατές, που δεν τηνάφησαν να επηρεασθεί από άλλες επιδράσεις, γιατί η Λίζα προέρχεται από τη «Γένεση», από την «Κοσμογονία», από την «Κάθαρση» του πνεύματος που αιώνια ανανεώνεται.

Είναι μια συνεχής Μεταμόρφωση που αγγίζει τις αιώνιες σφαίρες, σφραγίδα της Αληθινής Δημιουργίας.

Η εκδίκηση των αποκλεισμένων ερμηνειών. Ένα άρθρο του Βλάσση Αγτζίδη για ιστορικά θέματα που ακόμη...διχάζουν

)Το πρόσφατο θέμα που προέκυψε από τη φιλολογία περί ποινικοποίησης της Άρνησης των αναγνωρισμένων από το ελληνικό κράτος γενοκτονιών (Εβραίων, Αρμενίων, Ποντίων, Μικρασιατών) έφερε στην επιφάνεια ένα καλά κρυμμένο μυστικό.

 Όχι απλώς κρυμμένο, αλλά και τεχνηέντως απωθημένο, που βρισκόταν όμως στην ίδια τη βάση πάνω στην οποία συγκροτήθηκε οριστικά μετά το 1922 η σύγχρονη ελλαδική κοινωνία. Όταν δηλαδή ολοκληρώθηκε το πέρασμα στη νεωτερικότητα της δύσκολης Εγγύς Ανατολής, με γενοκτονίες και ανταλλαγές πληθυσμών ως βασικούς μηχανισμούς «εθνικοποίησης» και «εκσυγχρονισμού». Οι ελληνικές ελίτ (κυβερνητικές αλλά και της Αριστεράς) επέλεξαν να απωθήσουν τα ζητήματα αυτά για πολλές δεκαετίες. 

Μόνο στις δεκαετίες του ’80 και του '90 και λόγω των αλλαγών που επέφερε η εμφάνιση της κοινωνίας των πολιτών, άρχισαν οι οργανώσεις των θυμάτων να θέτουν τα ζητήματα αυτά. Με το αίτημα που διατύπωσαν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστησαν από τον τουρκικό εθνικισμό την περίοδο 1914-1923, αλλά και με την κριτική που άσκησαν, τόσο προς τις ελλαδικές ελίτ για την αρνητική τους στάση, όσο και προς το σταλινισμό για τη μεταχείριση αυτών που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ, αμφισβήτησαν το σύνολο των κυρίαρχων ιδεολογημάτων. Πέτυχαν τελικά την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων, κλείνοντας σε συμβολικό επίπεδο τις μεγάλες εκκρεμότητες -πολιτικές και ιδεολογικές- που είχαν οι προσφυγικοί πληθυσμοί με το ελληνικό κράτος. 

Όμως το πρόβλημα μεταφέρθηκε στο χώρο της ιστοριογραφίας. Η πλειονότητα των ιστορικών (δεξιοί, αριστεροί και μοντέρνοι) –διαμορφωμένοι ιδεολογικά μέσα στα παραδοσιακά στερεότυπα- είτε απέφυγαν την εμπλοκή, είτε είδαν υπεροπτικά την κίνηση, είτε στάθηκαν εξαρχής αρνητικοί προς τους «νέους» προβληματισμούς. Διαμορφώθηκε μια ενστικτώδης υπόγεια Άρνηση της Γενοκτονίας, που κατά καιρούς εμφανίστηκε εντονότατα, αλλά σήμερα έχει υποχωρήσει και έχει παραχωρήσει τη θέση της στον αγνωστικισμό. Αρνητικοί και αδιάφοροι στάθηκαν και προς το ιστορικό φορτίο που έφερε μαζί του το νέο κύμα των δεκάδων χιλιάδων ομογενών προσφύγων, που κατέκλυσαν την Ελλάδα κατά τη δεκαετία του ’90, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το κενό κάλυψε μια νεαρή ιστοριογραφική σχολή –με πολλές εσωτερικές διαφωνίες και αποχρώσεις- που βγήκε από τους κόλπους των προσφυγικών οργανώσεων και πήρε αποστάσεις απ' όλους τους "παλιούς". 

 Αυτή ουσιαστικά διέδωσε την γνώση για τα επίμαχα εκείνα ιστορικά γεγονότα, συνεργαζόμενη με σημαντικούς Τούρκους αντιεθνικιστές ιστορικούς. Οι διαφωνίες που ενυπάρχουν στην κοινότητα των Ελλήνων ιστορικών και οι σκληροί πόλεμοι για τη Μνήμη και την Ιστορία, αγγίζουν τον πυρήνα διαμόρφωσης της νεοελληνικής ιδεολογίας. 


Μια δύσκολη περίπτωση


Παρότι πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια από την πρώτη αναγνώριση (1994) εν τούτοις ακόμα η συζήτηση δεν έχει ανοίξει. Με αποτέλεσμα να εκχωρείται χώρος σε μια δημόσια αφήγηση, εν πολλοίς απλοϊκή, καθώς και στην εκμετάλλευση των ιστορικών γεγονότων από διάφορες πολιτικές ομάδες, κάποιες εκ των οποίων εμφορούνται από ακραίες απόψεις. 


Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια περίεργη κατάσταση, πολύ πιο δύσκολη απ’ αυτή που αντιμετώπισε η Γαλλία όταν συζητούσε για το ζήτημα της ποινικοποίησης της Άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γιατί στη Γαλλία είχαν προλάβει και είχαν θεσπίσει την απαγόρευση της Άρνησης του Ολοκαυτώματος –νόμο Gayssot. Οπότε διαπραγματεύτηκαν στο νέο θεωρητικό πλαίσιο μόνο τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Σε μας υπάρχει εξαρχής ένα θέμα: Είναι επισήμως αναγνωρισμένες οι Γενοκτονίες των Εβραίων, των Αρμενίων, των Ποντίων και των Μικρασιατών. Άρα, για λόγους ηθικούς και όχι μόνο, δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός σε προνομιούχες και μη γενοκτονίες. Άρα, ότι γίνει θα γίνει για όλες. 


Από την άλλη υπάρχει ο προβληματισμός που εμφανίστηκε στη Γαλλία για τα όρια παρέμβασης του κράτους στην ιστορική έρευνα και κριτική, ο οποίος όμως δεν απαντά πλήρως στην ερώτηση για το πώς μπορεί να προστατευτεί η μνήμη των θυμάτων από έναν επιθετικό θύτη που επιδιώκει την αναθεώρηση της ιστορίας, όπως γίνεται με την περίπτωση της επίσημης Τουρκίας και των φερεφώνων της, καθώς και με του ανερχόμενου νεοναζισμού.
Όπως και να έχει το θέμα, το κέρδος για την ιστορική επιστήμη είναι ότι επιτέλους, με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, άνοιξε η συζήτηση για τα θέματα αυτά.

----------------------(*) Ο Βλάσης Αγτζίδης ( http://kars1918.wordpress.com/2 )είναι διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός.
Mια συντομότερη εκδοχή του κειμένου αυτού δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα »Καθημερινή» την

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013 με τον τίτλο : «Αντι-μνήμη και αμφισβήτηση»:

http://kars1918.wordpress.com/2013/06/06/kathimerini/

«Γυρνα Πίσω….Στα Ψηλά Τακούνια» και στη Θεσσαλονίκη !

΄

Η Νέλλη Γκίνη, η Ζήνα Κουτσελίνη, η Φωτεινή Ντεμίρη, η Μίνα Ορφανού και η Παρθένα Χοροζίδου «Γυρνάνε Πίσω….Στα Ψηλά Τακούνια» και στη Θεσσαλονίκη ! 

Οι πέντε πρωταγωνίστριες μεταμορφώθηκαν σε αλμοδοβαρικές ηρωίδες για τις ανάγκες των γυρισμάτων και της παράστασης που στήνουν και σκηνοθετούν στο  εναλλακτικό τεχνοποιείο Φιξ In Art , στη Θεσσαλονίκη,ο Ιωάννης Κυφωνίδης και ο Κωνσταντίνος Ρόδης.

 

Μια performance εμπνευσμένη από τις ταινίες και το έργο του Ισπανού δημιουργού Πέδρο Αλμοδόβαρ που συνδυάζει κίνηση, σωματικό θέατρο, λόγο, κοστούμια, video art και κινηματογραφική μουσική.

Οι ερμηνευτές, με όχημα το σώμα και τη χορογραφημένη κίνηση, μεταφέρουν δραματουργικά τους θεατές από τη μία ταινία στην άλλη.

Πρόκειται για ένα project το οποίο μεταφέρει τους θεατές μέσα από τη θεατρική σκηνή, στον κόσμο του  κινηματογράφου, της μουσικής και της μόδας. Αν και η παράσταση διαδραματίζεται στην Ισπανία, ωστόσο θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε οποιαδήποτε χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου και σε οποιαδήποτε μεγαλούπολη ή λιμάνι.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της «γιαγιάς της ραπτικής» Μαίρης Αναστασίου, κομμάτια από το βεστιάριο της οποίας χρησιμοποιούνται επί σκηνής.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη-Σκηνοθεσία-Ερμηνεία-Μουσική Επιμέλεια:

Ιωάννης Κυφωνίδης& Κωνσταντίνος Ρόδης

Επιμέλεια Κίνησης: Κωνσταντίνος Ρόδης

Guest Stars: Μαρία Κλιγκοπούλου, Ελευθερία Μαυρίδου, Αθηνά Νάννου

Special Guest Stars: Νέλλη Γκίνη, Ζήνα Κουτσελίνη, Φωτεινή Ντεμίρη, Μίνα Ορφανού, Παρθένα Χοροζίδου.

Βοηθός Σκηνοθέτη-Παραγωγής: Τζέλα Χριστοπούλου

Κοστούμια: Μαίρη Αναστασίου, Χρήστος Χατζηβασιλείου (MED), ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ

Αξεσουάρ: Ιφιγένεια Κυφωνίδου

Σκηνική Επιμέλεια: Έλλη Ζαφειρίδου, Διονύσης Ζαφειρίδης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Νικόλαος Ξανθόπουλος

Μουσικό Μοντάζ -Ηχητικά Εφέ: Νίκος Λυμπεράκης

Πρωτότυπο Μουσικό Θέμα: Μιχάλης Αβραμίδης

Φωτογραφίες-Επεξεργασία Αφίσας : Αντιγόνη Ζυμπερδίκα

Σχεδιασμός Αφίσας: Μόδας&Τέχνης Εραστές

Κινηματογράφηση: Χρήστος Μουρούκης (GROTTO.GR)

Μπούμαν: Ανδρέας Γκόβας

Μοντάζ: Περικλής Αγιανόζογλου

Video art/Μακιγιάζ: Ελεωνόρα Σουρίλα

Δημιουργικός Σχεδιασμός-Επιμέλεια Παραγωγής: ΜΟΔΑΣ&ΤΕΧΝΗΣ ΕΡΑΣΤΕΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Που: Φιξ In Art (26^ης Οκτωβρίου 15)

Πως: Λεωφορείο 31, 40 (Στάση Φιξ)

Πότε: 28 Μαΐου -13 Ιουνίου 2013, 21.30  (Από Τρίτη έως Πέμπτη)

Πρεμιέρα:  Τρίτη 28 Μαΐου 2013 , 21.30

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310-500034

Τιμές Εισιτηρίων: 8 ευρώ, 6 ευρώ(προπώληση), 5 ευρώ(άνεργοι/φοιτητές)

Επικοινωνία για Τύπο – ΜΜΕ: Αναστασία Καραχισαρλή τηλ. 6932421330

Facebook: http://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%8C%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%95%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82/448875631864499?ref=hl

Twitter: https://twitter.com/mdtexnis2

Trailer link: http://www.youtube.com/watch?v=SYQCvZkakUQ

Making Of link: http://youtu.be/Qcu02xTrdFg

Κυκλοφόρησε,το νέο βιβλίο του Όμηρου Αβραμίδη με τίτλο ''ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ΄΄

Μοναχοκόρη, γλυκιά και χαριτωμένη, η Ελπίδα έζησε όμορφα παιδικά χρόνια, απολαμβάνοντας την αγάπη των γονιών και των δασκάλων της.

 Ένας εφηβικός ανομολόγητος έρωτας ήρθε ν’ αναστατώσει κάποια στιγμή τη ζωή της, χωρίς όμως σοβαρές επιπτώσεις στον συναισθηματικό της κόσμο.

Κι όταν λίγο αργότερα ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο, το θέμα έρωτας παραμερίστηκε. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Παύλος. 

Όμορφος, έξυπνος και καλλιεργημένος, τη συγκίνησε από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε. 

Η σχέση τους ξεκίνησε δειλά για να εξελιχθεί σ’ έναν παθιασμένο έρωτα.
Εκείνος από αγροτική οικογένεια, εκείνη από αστική, χρειάστηκε να παλέψουν με τις παραδοσιακές αντιλήψεις της εποχής και τον αυταρχισμό των γονιών για να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να επισημοποιήσουν το δεσμό τους. 

Μα κάποια στιγμή τα κατάφεραν. Αδιατάραχτη φαινόταν η ευτυχία τους μέχρι εκείνο το πρωί που η είδηση για ένα τραγικό δυστύχημα τράνταξε όλη την Ελλάδα κι έφερε αφόρητο πόνο στην Ελπίδα. 

Μα η μοίρα επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις στους ανθρώπους, ευχάριστες και δυσάρεστες…

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ''ΔΙΟΠΤΡΑ΄΄